اجازه می‌خواهم کمی درباره یک جنبه از سریال «آقازاده» صحبت کنم. «آقازاده» تمام شد و این یادداشت درباره نیک و بد آن نیست، که درباره “تینا” است و بازیگر این نقش و چند و چون آن؛ یعنی خانم نیکی کریمی. با یک مرور اجمالی بر کارنامه ایشان، ذهن و خاطره‌مان را تازه کنیم و به یاد آوریم که:

۱- خانم نیکی کریمی با «عروس» در سال ۱۳۶۸ شروع کرد؛ اولین فیلم

۲- بازی در بیش و کم ۶۰ فیلم / ۴ سریال تلویزیونی / ۲ شبکه نمایش خانگی / ۷ کارگردانی / ۳ تهیه‌کنندگی / ۶ کتاب نوشته و ترجمه / ده‌ها مورد داوری / ده‌ها جایزه خارجی و بین‌المللی / ده‌ها جایزه داخلی / و سرجمع ۳۰ سال فعالیت هنری

۳- و حالا “تینا” در «آقازاده»:
شخصیت و بازی خانم کریمی در این سریال، به کل با باقی نقش‌های ایشان در تمام این ۳۰ سال، تفاوت آشکار و نهان دارد

“تینا” در «آقازاده»، گاه خوب و مثبت است و بلافاصله بد و نفرت‌انگیز می‌شود. مهربان است و هم‌زمان بسیار نامهربان. عاشق می‌شود و معشوق. نه پای عشق می‌ایستد و نه معشوق درست و حسابی می‌شود. هم این و هم‌ آن و هم‌زمان خبیث می‌شود و در عین حال، در ضدیت با هر نوع خباثت. خیانت می‌کند و بهش خیانت می‌شود. دلسوز و بلافاصله قسی‌القلب و بر عکس. به آدم‌های منفی فیلم هم کمک می‌کند و هم از آن‌ها متنفر می‌شود.

خواهرش را دوست دارد، اما نمی‌تواند او را نجات دهد. در حالی که به مافیای قصه فیلم ‌کمک می‌کند، با آن ها فاصله را نگه می‌دارد. طرف هیچ کس نیست. معلق و آویزان است و پاندول. گاه به راست و گاه به چپ. هم خودش بلا‌تکلیف و سرگردان است و هم ما را به عنوان تماشاگر پا در هوا نگه می‌دارد

“تینا” چیست و چه می‌گوید؟ همه چیز و هیچ. و همه این دنیای پر آشوب، مضطرب، هراس‌انگیز، ترسناک، غیر قابل اطمینان، خطرناک، نامعلوم، غم‌انگیز، پر دلشوره، بی‌ثبات و خوفناک را خانم نیکی کریمی به طرز حیرت‌آوری بازی می‌کند. انگارنه‌انگار و به سادگی و کاملا نامحسوس. چنین تجربه‌ای تا به امروز از ایشان نداشتیم. مشابه‌اش را هم در سینما و تلویزیون ایران سراغ ندارم.

چه می توان گفت؟ جز احترام.
خسرو دهقان، دیماه ۱۳۹۹