منوچهر محمدی گفت: آنچه امروز در سینمای ایران وجه غالب است که عمدتا در دو ژانر اجتماعی و کمدی خلاصه می‌شود، به شدت مبتنی بر یک واقع گرایی صرف است که نهایتا یک سوی آن به تلخی و سوی دیگر آن به سطحی نگری می انجامد و در کلیت نیز منجر به تکرار سوژه ها می شود.
وی یادآور شد: عنصر تخیل، راهِ برون رفت از این دایره بسته است و راه حل آن نیز حمایت از فیلمساز و کم کردن هزینه این رویکرد برای او از طریق کاستن از ممیزی و ایجاد زیر ساخت جهت آشنا سازی و بهره گیری از فناوری cgi است.
وی در ادامه توضیح داد: منظور از تخیل ورزی در سینما پرداختن به موضوعات ممکن الوقوع همچون بلایای طبیعی نه در اشکال معمول بلکه در ابعادی که بر زیست یک شهر یا کشور تاثیر گذار باشد یا پرداختن به موضوعات یحتمل الوقوع که در دامنه حیات آتی بشر اثرگذار باشد یا موضوعاتی که غیر ممکن الوقوع باشد که تخیل با آنچه فنآوری در آینده ممکن است بر چگونگی حیات بشری تاثیر بگذارد مانند آنچه که اکنون در بخشی از سینمای جهان می گذرد.
محمدی همچنین گفت: اگر تخیل ورزی با دانش و آگاهی صورت پذیرد حتی سینما می تواند منبع الهام دانشمندان باشد که در این مورد مصادیق بسیار است. به عنوان مثال، ۲۰هزار فرسنگ زیر دریا زمانی نوشته شد که اساسا فکر زیردریایی به ذهن دانشمندان خطور نمی‌کرد وفیلم های علمی تخیلی جنگ ستارگان که دستمایه عملی جنگ سالاران در دوره جنگ سرد گردید.
گفتنی است، اختتامیه چهارنین دوره جایزه پژوهش سال سینمایی فروردین ماه ۱۴۰۰ برگزار می شود.