ورایتی گفتگویی با کریستوفر نولان در مورد اینکه چگونه «اپنهایمر» را به چنین موفقیت بزرگی با نزدیک به یک میلیارد دلار فروش رسانده‌است، انجام داده است. او با خونسردی توضیح می‌دهد: «از نظر ریاضی یک استدلال بسیار ساده وجود دارد که بگوییم جهان به «آرمگدون» هسته‌ای ختم می‌شود، فقط به این دلیل که این یک احتمال است. این اتفاق در طول یک جدول زمانی بی نهایت، بالاخره اتفاق می افتد.»
به سختی می‌توان با منطق نولان مبنی بر اینکه تمدن روزی نابود خواهد شد، مخالفت کرد، اما وقتی او لیوان چای ارل گری اش را از یک کتری کوچک روی میز روبرویش می ریزد، جمله اش را کمی امیدوارکننده تر می كند. «من به عنوان يك انسان خوشبین باید باور داشته باشم كه راهی برای اجتناب از آن پیدا خواهیم کرد، اما در باب این ایده که تا الان تخریب متقابل تضمين شده از وقوع یک فاجعه جلوگیری کرده است، اطمینان چندانی ندارم. این «تا الان» مشکل اصلي است.»
نولان فرد قابل استنادی درباب موضوعات آخرالزمان است. به هر حال، «اپنهایمر»، نگاه او به جی رابرت اوپنهایمر، معمار عصر اتمی، یکی از پربیننده ترین فیلم های این سال یا هر سالی است. این درام سه ساعته که در آن بیشتر اتفاقات آن در در آزمایشگاه‌ها و جلسات استماع کنگره اتفاق می‌افتد، نزدیک به ۹۵۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروش رفته‌است که تقریباً بیشتر از هر فیلم اخیر مارول است. در این فرآیند، ایده هالیوود در مورد یک اثر پرفروش را تغییر می دهد.
در طول دو دهه گذشته، ماجراجویی‌های کمیک‌بوک، تجارت سینما را در برگرفت و استودیوها مجموعه‌ای از دنباله‌ها و اسپین‌آف‌هایی را با قهرمانان فوق‌العاده تولید کردند. اما «اپنهایمر» نشان می‌دهد که داستان‌های تاریک‌تر و پیچیده‌تر مخاطبان بسیاری دارند.
نولان می گوید: «فیلم، تجربه شخص اپنهایمر را به صورت ذهنی ارائه می کند. همیشه می‌خواستم به اين مساله پایبند باشم. اوپنهایمر همان زماني که بقیه دنیا این بمباران را شنیدند، آن را شنید. من قصد داشتم کسی را نشان دهم كه شاهد تصویري واضح از پیامدهای ناخواسته اعمال خود است.»
اوپنهایمر در مورد اشاعه تسلیحات هسته ای بیشتر نگران شد و از ایجاد یک نهاد بین المللی برای کنترل تولید مواد رادیواکتیو حمایت کرد. با این حال، او هرگز علناً از تصمیم برای انداختن بمب ها انتقاد نکرد. این بحثی است که همچنان مردم را از هم جدا می کند. پس نولان چه فکری می کند؟
او می‌گوید: «تحقیق من و تعامل من با این داستان به من می‌گوید که هر کسی که ادعای پاسخ ساده‌ای دارد، بسیاری از حقایق را انکار می‌کند. بدیهی است که اگر این اتفاق نمی افتاد برای جهان بسیار بهتر بود اما بسیاری از نگرش ها نسبت به بمباران بستگی به موقعیت فردی دارد که به سوال پاسخ مي‌دهد. وقتی با افرادی صحبت می کنید که بستگانشان در اقیانوس آرام می جنگیدند، یک پاسخ دریافت می کنید وقتی به تأثیر ویرانگر هیروشیما و ناکازاکی نگاه می‌کنید، متوجه تأثیر دیگری می‌شوید.»
نولان می گوید که او و فیلمی که ساخته است بیشتر به برانگیختن بحث علاقه دارند تا ارائه راه حل. او می‌گوید: «این فیلم تلاشی صادقانه برای بیان احساساتم درباره آن است.»
