اختصاصی | مهدی عباسی
«پلتفرم (سکو) – The Platform» ساخته «گالدر گازتلو اوروتیا – Galder Gaztelu-Urrutia»
با بازی: ایوان ماساگوئه، سورین آگیلئور و آنتونیو سن خوان
کارگردان:گالدر گازتلو اوروتیا
خلاصه داستان:
زندانی با سازه عمودی در ۳۳۳ طبقه که بر روی هم قرار گرفته،در هر سلول دو نفر زندانی برای یک ماه کنار هم دوران حبس خود را سپری می کنند و بعد از یکماه به خواب عمیقی فرو می‌روند تا دوران حبس شان را بگذرانند. در این زندان سکویی مربع شکل که در واقع میز مفصلی از غذاهای متنوع هست ،بصورت آسانسوری از بالاترین طبقه تا پایین ترین آن (طبقه ۳۳۳ ) در حرکت است که در هر طبقه چند دقیقه توقف می کند. اتفاق عجیب در تقسیم غذا از بالاترین تا پایین‌ترین، شخصیت اصلی داستان، گورنگ را در فکر به هم ریختن این نظام ظالمانه، دست به کار می‌کند…
در ادامه نمونه ای از یک نقد کوتاه و جالب منتشر شده درباره این فیلم منحصر به فرد تقدیم می شود:
فیلم با مجزا قرار دادن تمامی تم ها، سیر تکاملی معروفی دارد و این کار را در پاسخگویی به سوالات تماشاگران بسیار دشوار می‌سازد چرا که این سوالات را بدون پاسخ می‌گذارد و تفسیرهای بسیاری را آزادانه باقی می‌گذارد.
ما نقد اجتماعی مورد نظر کارگردان را از همان دقایق اول درک می‌کنیم انتقادی که در طول فیلم برایمان تکرار می‌شود (انسان برای انسان همچون گرگ است).
بنابراین سفر گونگ را در طبقات مختلف و همراهان سلولی متفاوتش، برای کمی بیش از یک ساعت دنبال می‌کنیم تا زمانی که تصمیم می‌گیرد در یک بزنگاه؛ دشمنی را به دوستی مبدل کند.
در هر سلول دو زندانی ۳۳۳ طبقه که عدد ۶۶۶ را نشان می‌دهد، نمایی از اشارات مسیح است درباره مرگ و جهنم. از سویی دیگر ترکیبی عالی بین طبقات اجتماعی که سلول‌ها در آن جایگزین طبقات می‌گردند.
همانگونه که گفته شد فیلم سوالات زیادی را مطرح کرده و پاسخ‌هایی اندک به آنها می‌دهد.شاید استعاره‌ای از هرم اجتماعی یا آدم‌خواری اجتماعی ناشی از سرمایه‌داری نئولیبرال! و شاید آزمایش جامعه شناختی که نشان می‌دهد انسان بیش از هر چیز حیوانی است که غرایز بقا بر او مستولی گردیده.
اما ورای نفس خشونت بار آن، قهرمان اصلی داستان و آخرین هم اتاقی او به ما یادآوری می‌کنند که انسان می‌تواند ارزش‌های اصیل را فراتر از بقای خود اندیشه، و بر اساس آن عمل کند. هرچند در طول فیلم با ناراحتی به صندلی راحتی خود تکیه زده‌ایم ولی درک عمیق و درخشان اساس هستی بر فضای بیمارگونه آن، ما را به حل و فصل معماها و استعارات نامفهومش پیش می‌برد.
فیلم با زاویه‌های بسته بسیار شگفت‌انگیز و با رنگ سنجی دقیق موجب شده «گالدر گازتلو اوروتیا» نخستین فیلم بلند خود را امضا کند.
MarcT.
۸ Jan 2021 Allociné
