اگر کارنامه کاری حسن معجونی را بررسی کنیم به درخشش او در تئاتر پی خواهیم برد. او در مقام بازیگر در آثار زیادی به ایفای نقش پرداخته است، در وصف او همین بس‌که این هنرمندان انتخاب خیلی از بزرگان تئاتر برای بازی بوده است. «یادگار سال‌های شن»، «عروسی خون»، «رومئو ژولیت»، «در مصر برف نمی‌بارد» برای دکتر علی رفیعی،«منهای دو» را برای داوود رشیدی ،«مونولوگ جهان چرا از این‌که هست دورتر نمی‌رود» را برای محمد رضایی راد، «آسمان روزهای برفی»،«لیرشاه» را برای محمد عاقبتی، «مکبث»، «روز رستاخیز»، «دیر راهبان» را برای فرهاد مهندس پور، «در میان ابرها»، «کوارتت»، «سالگشتگی»، «ایوانف» را برای امیررضا کوهستانی بازی کرده است و البته نمایش های بسیار دیگر.
این فعال هنری کارنامه کارگردانی پرباری نیز در تئاتر دارد و آثاری چون شهرهای نامرئی، خواب آهسته مرگ، رویای نیمه شب تابستان، دوراهی سقاخانه، آسانسور، همه خانه سیاه است، بخاطر یک مشت روبل، مرغ دریایی، دایی وانیا، خرس و خواستگاری، در مضار توتون، مثل خون برای استیک، مترسگ، ستوان آینیشمور، ابر صورتی، باغ آلبالو، آشپزخانه، سه خواهر، ماجرای مترانپاژ، فلیک، شهرما از آثار او روی صحنه تالارهای نمایشی‌ست.
این آکتور تکنیکال در فیلم‌هایی نظیر کنعان، قصه‌ها، برف روی کاج‌ها، اشباح، خوک، ما همه با هم هستیم، بی حسی موضعی، لتیان،گورکن، شب طلایی نیز به ایفای نقش پرداخته است، اما شاید هنر بازیگری این آکتور کهنه کار را بسیاری از تماشاگران غیرتئاتری‌اش در سریال‌های اخیر او در شبکه نمایش خانگی کشف کردند. راز بقا، نیوکمپ، رهایم کن از جمله آثار اخیر او بودند که نشان از تسلط بی‌کم و کاست او در تراژدی و کمدی بودند که تحسین بسیاری از منتقدان هنری را نیز برانگیخت.
او این روزها با سریال «دفتر یادداشت» به کارگردانی کیارش اسدی زاده به عرصه تصویر بازگشته است تا در سریالی کمدی طنازی خود را به رخ مخاطبانش بکشد، اثری که به نظر می‌رسد از او و رضا عطاران زوجی کمیک و متفاوت را به دید مخاطب برساند؛ زوجی که تا سال‌ها درباره آن گفته خواهد شد.
