در ابتدای جلسه قاضی نظام در باره نحوه نگارش اصولی فیلمنامه توضیح داد.
وی در ادامه گفت: هنر باید زیبا ومتعالی بیان شود نه اینکه زیبا ومتعالی باشد. صحنه را تغییر مکان وگذشت زمان ایجاد می کند صحنه قسمتی از داستان است که مکان ثابت و زمان پیوسته باشد. از نظر زمانی باید دوجانبه را در سینما در نظر بگیریم یعنی گذشت زمان در جریان صحنه وگذشت زمان بین دوصحنه.
قاصی نظام با بیان اینکه فیلمنامه به مثابه یک تحقیق می ماند، افزود: همچنان که در تحقیق محقق فرضیه ای را دارد که در پایان اثبات یا نفی می شود در فیلمنامه .فیلمنامه نویس نیز یک بن اندیشه دارد که در صدد اثبات آن است.
وی ادامه داد: ایجاز در نگارش طرح و صحنه ها و سکانس ها و نهایتا فیلمنامه و دیالوگ نویسی بسیار مهم است. تا زمانی که می توانیم با تصویر حرف بزنیم و شخصیت های خود را معرفی بکنیم باید از دیالوگ نویسی پرهیز کنیم. .باید توجه داشت که نقطه شروع فیلمنامه آشفتگی است و نقطه پایان فیلمنامه تعدیل است.
در آخر این جلسه فیلم یکی از دانشجویان نشان داده شد و دانشجویان نقطه نظرات خود رابه بحث گذاشتند.
